مگر هر چیزی عنوان می خواهد؟؟؟

دیگر به خـــــــــــلوت های من یک نـــــــــم نمی باری

 در دفـــــــــــتر دلــــــــــــــــــتنگی ام شعری نمی کاری

 لحن ســـــــــــکوتت در دلــــــم هر روز یک جور است

 قهری؟... نه؟... دلگیری؟... نه؟... آقا! دوستم داری؟

 من – بــــــــــــــــی تعارف- هستی ام را از شما دارم

 آقـــــــــــــــــــــا خلاصه مطلبی ؛ فرمایشی ؛ کاری...

 مـن خوانده ام دربارتان یک خیمه ی ســـــــــاده ست

 جایــــــــــــــــــــــــی در آن دارند شاعرهای درباری؟ 

اما من و این رتبه و این منزلت ، هرگـــــــــــــــــــــز

 اما تـــــــــــــــــــو و این بخشش و این مرحمت ،آری

 توفیق دادی یک غزل هم صــــــــــــــــــــــحبتت باشم

 از بس که گـــــــــــــل هستی و رو دادی به هر خاری