پرنده‌ی ما؛ کلاغ!

ظلم و بی‌عدالتی این است که این‌جا ظهر با صدای کلاغ‌ها بیدار شوی! نه این‌که صبح در سرزمین خودت، غرب، زیر چتر عقاب‌های مغرور. ظلم، این تقسیمات نابرابر است، که ما را این‌جا می‌کشاند. که پرنده‌ی روزمره‌مان، کلاغ باشد. نه عقاب. و بدتر عدمِ صدقِ عکس آن است. و جنگ، کشاندن سرمایه‌ی امروز به عمق شهرهای دیروز است. شهرهایی که متروک مانده! حدودِ دو هزار سال در بی‌عدالتی متروک مانده. عدالت، همین است.